Valleien van Voer en Gulp definitief beschermd

De Vlaamse regering heeft op 20 december 2018 beslist om Altenbroek en de Voervallei met omgeving en de Gulpvallei met omgeving definitief te beschermen als cultuurhistorisch landschap. De besluiten tot definitieve bescherming met plan, de fotoregistratie en de behandeling van de adviezen en bezwaren van de beschermde landschappen zijn te raadplegen via de databanken:
 
Altenbroek en Voervallei met omgeving:
    https://inventaris.onroerenderfgoed.be/aanduidingsobjecten/113452
    https://besluiten.onroerenderfgoed.be/besluiten/14748
Via http://bit.do/eCqa3 vind je het inhoudelijke beschermingsdossier en de bijlagen.
 
Gulpvallei met omgeving:
    https://inventaris.onroerenderfgoed.be/aanduidingsobjecten/113453
    https://besluiten.onroerenderfgoed.be/besluiten/14749
Via http://bit.do/eCqbn vind je het inhoudelijke beschermingsdossier en de bijlagen.
 
De dienst Onroerend Erfgoed stuurde ook een flyer aan  alle eigenaars in beide gebieden.

De bedoeling van het beschermingsbesluit is het waardevolle landschap zo intact mogelijk te bewaren en door te geven aan een volgende generatie. Kenmerkend voor dit landschap zijn vooral de oude hellingbossen maar ook het kleinschalige patroon van weilanden en andere landschapselementen. Kortom, het landschap zoals vele generaties van vooral landbouwers het in de vorige eeuwen hebben gevormd. Maar de steeds grootschaliger wordende landbouw en de zich uitbreidende bebouwing vormen een bedreiging en daarom vindt de overheid dat bijkomende beschermingsmaatregelen zich opdringen. Burgemeester Huub Broers gaf op de infovergadering voor de bevolking (op 6 februari 2018) ook aan dat de omzetting van weilanden in akkers hem zorgen baart; bij hevige regenval kan dat leiden tot bodemerosie en modderstromen in de lager gelegen woongebieden.

Op die infovergadering toonden de aanwezige landbouwers zich er vooral bezorgd om dat beperkende maatregelen een moderne bedrijfsvoering in de weg kunnen staan en dus tot inkomensverlies leiden – zonder dat daar een compensatie tegenover staat. Er was ook een discussie over wat ‘historisch permanente graslanden’ – een van de basiscomponenten van het beschermde landschap – nu eigenlijk zijn. De onderzoekers die de informatie verzamelden voor het besluit gingen vooral uit van historische kaarten, maar andere definities leggen meer de nadruk op de vegetatie die we vinden in die graslanden.

Ooit waren die hellinggraslanden gekenmerkt door een bijzonder grote soortenrijkdom, maar daar schiet tegenwoordig op de meeste plaatsen nog maar weinig van over. Alleen als een grasland specifiek in functie van die soortenrijkdom wordt beheerd, zoals in de als natuurreservaat beschermde gebieden, lukt het om de biodiversiteit te behouden of te verhogen. Maar in de regel strooit een boer kunstmest om de productie op te drijven en dat is funest voor de meeste zeldzame planten die er zouden kunnen groeien.