't Leed van de riestevlaam door Frits Janssen in het Oost-Voerens dialect april 2022

Wie ich nog ee klee kinneke waor en ich zoot op mama’s sjoeët

Doe how ich nog e breukske aa dat waor mich väöl te groeët

Doe oot ich al mit volle sjmaak e lekker sjtökske vlaam

Ofwaal ich zaoëk de sjpies d’rvan en ich loot de kaoësjte d’raa

Refrein

Dae vlaam waor rieste, dae lekkere rieste, dae it in ’t dörpke jao eder maan en vrouw

Dae vlaam waor rieste, dae lekkere rieste, Dae blieft in ’t dörpke en eder aa getrow

0:48

En wie ich doe get groeëter waoëd en ich kraeg get mieë versjtand

Doe moch ich wen ’t kirmes waor al ‘ns mit nao noonk en tant

En gong v’r dan ’t ‘s aoveslaat wir op de heimat aa

Da goof die tant ’n sjoonsdoeës mit gevöld mit sjtökskes vlaam

Refrein

1:19

Zö laansem kaom dae sjönne tied ich gong nao sjoeël en kirk

Wat höb ich doe e jaor of zès gehaspeld en gewirkt

’t Iersjte wat ich how gelierd dat waor de lètter A

En geläöf mich die vergaet ich noeëts want die sjtèèt in ‘t wäöëdsje vlaam

Refrein

 1:54

De jaore gonge zoeë väörbie v’r zunt noe groeët en sjterk

’t Sjpaele is väör oos gedoeë v’r mótte noe aan ’t werk

Mer wèd ’t broonk of Saint-Martin da gèèt d’r aoëven aa

Da kump väör oos de kirmessjpas mit ózze owwe vlaam   

Es 't ieërsjte zjwerbelpaerke baoven oze kop versjient

Is 't teke dat d'r weenter mit z’n sjnieë en kou verdwient;

En 't Menke zeukt 't nèske van e veurig jaor wèr op,

En hea geet op vèrkessjtelke ofwaal oonder en ouwe sjouw.

Refrein:
Zjwerbelke, zjwerbelke, hoeëg in de lóch,
Es doe wer hie bès da weet ich genog,

Zeen ich dich vlege dan es wer in ’t zicht,
lente, doe lente, oe ich mich zoe op sjpich.

 
0:50

Jederom mos doe zoe vlege, doer de sjtraote kris en kras,

Um d'n tore wel hoonderd kiere, en doe geis ’ns uëveral.

Eder jaor da kumt de lente, in de lente aog d'r mei,

En 't wuufke van de zjwerbel liegkt 't alleriersj ’n ei.

Refrein

1:37

Eder jaor da kumt de lente en de zjwerbelkes zunt hie,

Aagevloeëge oet het zude in het sjoeënste joargetiej,

Sjient 't zunke aan d'r hieëmel zien lentesjträölkes weer,

Dan zit zich het zjwerbelwuufke zachjes op zie nèske neer.

Refrein